Wel even wennen. Om half twaalf 's nachts staken we de sleutel in het slot van wat ik eerder 'huis nummer een' noemde. Je komt dus in je eigen huis waar je drie jaar al bijna niet meer hebt gewoond. Het ruikt naar andere bewoners, je ziet andere meubels maar hebt wel de herinnering van 'thuis'.
De huurders hadden het keurig schoon en opgeruimd achtergelaten. Wel stonden hun meubels, zoals afgesproken, nog in de woonkamer maar voor de rest was het zo leeg als wat. Eerst op zoek in de garage naar beddengoed, handdoeken en "neem ook wat bekers mee want ik wil nog een bakkie thee" en dus ook de waterkoker. ( Natuurlijk weet Rick dat ik altijd het tweede theezakje dat je bij Starbucks krijgt, meeneem.)
We sliepen vertrouwd op onze heerlijke zolder maar waren ons wel bewust van de geluiden van treinen, vliegtuigen, verkeer, mensen en wat al niet meer. Tjee, wat is het op de Spaanse berg toch stil. Nou uh afgezien van een multitude aan blaffende honden dan.
Rick ging de volgende morgen aan het werk voor de voorbereidingen van de workshops die hij gaat geven en ik probeerde met de spullen uit de garage weer een thuis te maken.
Tussendoor sprak ik wat buren en kennissen en haalde ik boodschappen voor het avondeten.
's Middags wandelden we de Dollyroute en toen we bijna weer thuis kwamen, zagen we een vriendin die ons op de fiets voorbijging. Even snel bijkletsen maar na een minuut zei ze 'Ik haal pizza. Eten jullie mee? Kees is thuis, zie jullie daar'.
Dus zaten we wat later gezellig te kletsen en keerden pas vier uur later terug naar huis om na een half uurtje volledig in te kakken. Half tien lagen we in bed om pas vanmorgen om half negen wakker te worden.
Zo, dat hadden we wel nodig.
Vandaag twee feestjes.
Vriendin zit vandaag 40 jaar in het arbeidsproces en heeft van elke periode, baan of werkgever wel een vriend of vriendin over gehouden. Ik ken haar van zorgcentrum Agnes in Egmond aan Zee en heb al meer dan 25 jaar vriendschap met haar.
Het leek haar leuk om die mensen uit te nodigen voor een kopje koffie, een lunch en een wandeling op De Woude, een eilandje in het Alkmaarder meer.
Het was meer dan gezellig.
Wel werd vanwege het regenachtige weer de wandeling wat ingekort.
Toch zagen we deze leuke boomhut.
Zo meteen gaan we naar de alt zangeres van Zinco. Zij wordt vandaag zestig en viert dit met familie en vrienden. Er is een Chinees buffet zei ze bij de uitnodiging.
Kortom: het is hier ook heerlijk.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten